-
1 burun
(-rnu)1) носburun boşluğu — носова́я по́лость
burun deliği — ноздря́
burun nezlesi — на́сморк
burun sessizleri — лингв. носовы́е согла́сные
2) клюв3) нос (чего-л.)geminin burunu — нос су́дна
4) мыс◊
-a burun bükmek — вороти́ть нос, относи́ться с пренебреже́нием◊
burunu büyümek — задира́ть нос, станови́ться надме́нным◊
burununu çekmek — а) шмы́гать но́сом; б) оста́ться с но́сом, оста́ться ни с чем◊
burununun dibinde — под [са́мым] но́сом◊
burununa götürmek — ню́хать◊
-ın burununu kırmak — а) сби́ть спесь (го́нор) с кого; б) уни́зить кого◊
-a burununu sokmak — сова́ть нос, вме́шиваться не в своё де́ло
См. также в других словарях:
östaki borusu — is., anat. Burun boşluğu ile orta kulağı birleştiren boru biçimindeki yol, östaki tüpü, östaki … Çağatay Osmanlı Sözlük
boşluk — is., ğu 1) Oyuk, çukur, kapanmamış yer 2) Kesinti, kopukluk 3) Boş geçen süre Bu boşluktan sıkılıyorum. 4) Eksiklik, yoksunluk duygusu Nevin, içinde ucu bucağı kayıp bir boşluk duydu. S. F. Abasıyanık 5) mec. Yetersizlik O günden bugüne olanları… … Çağatay Osmanlı Sözlük